Werkwijze
Dorpshoofden sturen ons rechtstreeks verzoeken voor waterputten. Een voorbeeld van zo’n brief ziet u hier. Samen met bewoners en deskundigen bepalen wij welke dorpen voor hulp in aanmerking komen.
Met behulp van een in Zimbabwe bekende waterzoeker gaan we in het betreffende dorp op zoek naar plaatsen waar mogelijk water onder de grond aanwezig is. Hij geeft daarbij ook aan hoe diep er geboord moet worden.
De bewoners moeten vervolgens zelf een weg aanleggen naar de “waterspot”. Het boorbedrijf drilt namelijk boorgaten met een compressor. De compressor en de booruitrusting wegen tezamen 8000 kilo. De hoofdwegen in de gebieden zijn onverhard. Daar kan het hele gevaarte wel overheen. De zijwegen zijn echter vaak veel te nauw ( uitsluitend geschikt voor ezel en wagen), takken hangen te laag, er zijn grote kuilen in de weg etc. Soms zijn er naar de betreffende spots alleen voetpaadjes. Uiteraard krijgen de bewoners aanwijzingen met betrekking tot de aanleg van de wegen. Dorpelingen zijn daarvoor zelf verantwoordelijk onder het motto “ no road, no borehole”.
Het boorbedrijf is gevestigd in de hoofdstad Harare en werkt met een uiterst moderne machine. In een paar uur boort het bedrijf dwars door allerlei gesteente heen. De spanning loopt bij het boren altijd hoog op. Is er water of niet? De ontlading is dan ook groot als er water gevonden wordt. Het blijft een spectaculair gezicht als het water eruit spuit!
In de bedankbrieven van de dorpen komt de blijdschap goed tot uitdrukking. U ziet hiernaast een voorbeeld.
In het boorgat komt een pvc pijp die er voor zorgt dat het boorgat niet instort. Met een deksel wordt het gat afgesloten.
Als er water is gevonden, dragen de bewoners eenmalig 2 US dollar per huishouden bij. Dit om te benadrukken, dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor de put en daar ook financieel aan hebben bijgedragen.
Omdat het water van zeer diep moet komen, soms 55 meter, zijn er speciale pompen nodig. Bovendien moet het onderhoud van de pompen niet te duur zijn en door de mensen zelf uit te voeren zijn. Zogenaamde ‘rope’-pompen voldoen aan deze eisen. Ze zijn geschikt om water van grote diepte te halen en eenvoudig te onderhouden. Een ‘rope’ pomp bestaat onder ander uit een touw met kleine rondjes rubber (van een autoband) en een frame van ijzer met een hendel. Via een deskundige in Nederland hebben wij een organisatie in Tanzania gevonden die dergelijke pompen plaatst. Een medewerker van dit bedrijf heeft voor ons de eerste pomp geplaatst; vervolgens twee mensen uit de regio opgeleid, die de overige pompen hebben geplaatst. Zij hebben bovendien geleerd de pompen te onderhouden.
